Mijn eerste foto's op deze vroege ochtend waren vooral registrerend met vooral aandacht voor de vele minuscuul kleine dauwdruppels rondom de vlinder. Maar al snel zocht ik toch weer 'iets anders'. De bovenste foto is bewust onscherp gedraaid tot een punt waar nog heel duidelijk te zien was dat het een (blauwe) vlinder was, maar waarbij de onscherpte zorgt voor een meer schilderachtig decor. Het tegenlicht van de opkomende zon doet de rest!
Bij deze foto is de scherpte wél essentieel en door de foto zwart-wit te maken wordt het tegenlicht extra sterk benadrukt! De foto is wél gespiegeld t.o.v. de originele foto (met dank aan Andrew George voor de tip om dat te doen!).
Als je dit soort foto's maakt, heb je altijd een soort haat-liefde verhouding met je statief! In een ongelijk heideveldje is het een ramp om je statief 'even anders' te zetten. Daar komt nog bij dat je ook erg goed uit moet kijken voor de heideblauwtjes die her en der in de heidepollen zitten. Op een gegeven moment toch maar gekozen m'n camera van het statief te halen en liggend op de grond naast de heidepol van onderuit deze foto gemaakt. Adem inhouden, ellebogen zo goed en kwaad mogelijk steunend tegen een graspol, camera op motordrive, standpunt bepalen t.o.v. de zon en hopen op een scherpe opname! Voor deze foto's zou de nieuwe Sigma 150 mm met beeldstabilisatie een uitkomst zijn. Als het goed is komt deze lens dit najaar op de markt.
Deze foto's zijn nog gemaakt met de 'normale' Sigma 150mm macro; ook een perfecte lens natuurlijk!